Dr. Abdelfattah van Brooke-Edfu vertelde ons het volgende verhaal. In een gebied net buiten Edfu leerde hij een gepensioneerde leraar kennen, die altijd vol interesse stond te kijken bij de wekelijkse bezoeken van Brooke. “Hij wilde helpen en de handen uit de mouwen steken. Hij legde uit dat hij het geweldig vond dat wij echte artsen zijn maar dan voor dieren, net zoals er artsen zijn voor mensen.
De traditionele manieren om dieren zogenaamd te genezen had hij nooit wat gevonden. Niet alleen omdat hij zag dat ze meer kwaad deden dan goed, maar ook omdat ze de dieren nog meer pijn bezorgden. Zijn woorden dat hij de missie van Brooke nobel en barmhartig vindt en dat hij zijn steentje wil bijdragen hebben me ontroerd. Misschien wel extra omdat hij een leraar is.
Toen hij in 2008 vroeg of hij mocht deelnemen aan scholingscursussen in onze kliniek zei ik dat wij dat geweldig zouden vinden. En zo heb ik hem lesgegeven in hoef- en wondverzorging, en onze tuigmaker heeft hem instructies gegeven over het vervaardigen van diervriendelijk tuig. Na afloop van de cursussen heb ik hem een tas gegeven met verbanden, hoefkrabbers en gereedschappen om tuig te maken of repareren.
In de loop der jaren is de oude leraar steeds meer gaan doen in zijn dorp. Hij helpt dieren op de dagen dat wij er niet zijn. Niet alleen paarden en ezels, maar ook geitjes, schapen en andere dieren. Ons aanbod om hem iets te betalen voor zijn diensten heeft hij altijd geweigerd.
Tijdens een werkbezoek heb ik foto’s gemaakt van de man in actie. Hij vertelt eigenaren over goede dierzorg. Ze luisteren aandachtig; de meesten in het dorp weten dat hij vroeger de directeur van de school was. De mooie pakzadels die hij de dieren aanmeet heeft hij gemaakt van materialen die hij zelf heeft betaald. Dit soort mensen bestaan.”
Wilt u het werk van Brooke Hospital for Animals steunen? Klik alstublieft hier.
Wilt u een eenmalige donatie doen? Klik alstublieft hier.