Bij bouwprojecten in Delhi worden mens en werkdier op grote schaal ingezet: het zijn de goedkoopste productiemiddelen. Hopen zand, steen en cement worden door vrachtwagens gedumpt op een verzamelpunt voor de verschillende bouwprojecten in het gebied. Vervolgens vervoeren ezels en paarden het bouwmateriaal naar het bouwterrein. Die bouwterreinen waar werkdieren worden ingezet, behoren tot de aandachtsgebieden van de mobiele teams van Brooke-Delhi. De Brooke-dierenartsen en voorlichtingsmedewerkers spreken met de eigenaren van de dieren en zij zorgen ervoor dat aandoeningen worden voorkomen en tijdig worden herkend. En als het door een ongeval of ziekte toch mis gaat, dan verlenen de mobiele teams noodhulp. Vandaag ontmoet een mobiel team van Brooke-Delhi een kleine groep werkers, die met hun dieren zand vervoeren.
De 44 jaar oude Nazmuddin woont met zijn vrouw en twee kinderen in Kabir Nagar, een buitenwijk in het noordoosten van de Indiase hoofdstad New Delhi. Nazmuddin heeft twee ezels, en hij is werkzaam in de bouw. Zes jaar geleden was hij werkloos. Hij realiseerde zich dat hij in zijn eentje weinig kansen had. Hij organiseerde een bijeenkomst met negen andere buurtbewoners, die ook een paard of ezel hadden en net als hij zonder werk zaten. Het begin van Nazmuddin’s kleine associatie. Elk lid van de groep heeft dezelfde rechten en plichten; Nazmuddin is de oprichter en leider. Hij is goed in contacten leggen, onderhandelen en opdrachten binnenhalen. De groep beschikt over zes ezels en zes paarden, waaronder een veulen.
Nazmuddin en zijn groep werken tegen stukloon. De tarieven variëren per bouwproject. De deal die Nazmuddin voor zijn huidige project heeft gesloten is dat hij voor elke 2000 kilo zand die wordt verplaatst, 28 euro krijgt. Dat bedrag verdeelt Nazmuddin onder de groepsleden; elk lid – inclusief Nazmuddin zelf - krijgt hetzelfde bedrag. Nazmuddins constructie werkt: de groep heeft regelmatig werk, de opdrachtgevers zijn tevreden, en de onderlinge sfeer is prima. De mannen verzorgen hun dieren zo goed mogelijk. Zij behoren tot het soort diereigenaren die zich bewust zijn van de economische waarde van hun dieren, maar bij wie echte kennis op het gebied van dierenwelzijn ontbreekt.
Nazmuddin wist niet van het bestaan van paardenartsen, tot de leden van het mobiele dierenartsenteam hem aanspraken. Hij beseft dat het wegvallen van een dier door wonden of ziekte een financiële strop betekent voor de hele groep. Nazmuddin is dan ook meer dan bereid om tijd vrij te maken voor voorlichtingsessies en herhaalbezoeken van de Brooke-dierenartsen. Het eerste wat de Brooke-dierenartsen Nazmuddin bijbrengen is dat de dieren per toerbeurt moeten werken, in plaats van onafgebroken, van ’s ochtends tot ’s avonds. De dieren moeten regelmatig rust krijgen en niet zo zwaar worden belast. Het volksgeloof dat een paard of ezel ziek zou worden van water drinken tijdens het werk moet zo snel mogelijk en grondig de kop in worden gedrukt. En tot slot krijgt Nazmuddin het advies om het veulen pas aan het werk te zetten als het volgroeid is, zodat misvormingen van ledematen en rug worden voorkomen.
De dierenartsen van het mobiele Brooke-team hebben ontwormingskuren toegediend en adviezen gegeven. Ze zijn optimistisch, want ze merken alleen al aan de houding van Nazmuddin bij deze eerste kennismaking dat de paarden en ezels van Nazmuddins groep spoedig een beter leven zullen krijgen. Vanaf vandaag, worden de paarden en ezels van Nazmuddin wekelijks bezocht door het mobiele Brooke-team. En als er iets mis is, dan weet Nazmuddin Brooke te vinden.
[Foto's Anna Fawcus]