Kim, 12 mei
Vanochtend werd ik om 6 uur wakker, omdat de aardbeien die ik gister heb gegeten in mijn darmen waren aangekomen. Ik was blij dat het snel overging, zodat ik gewoon kon werken. Vandaag ben ik met Dr. Mustafa naar de dorpen Badawia en Sanawila geweest. Daar waren heel veel kinderen, die spelenderwijs leren hoe ze goed om moeten gaan met de dieren: Veel gevarieerd voedsel, schaduw, water, niet met stokken slaan etc. Deze jonge generatie is later eigenaar van ezels en paarden.
Ik heb vandaag heel veel gezien. Er zijn veel dieren met ademhalingsklachten ten gevolge van griep. Er waren ook veel dieren met gezwollen gewrichten, waar we een zalf opsmeren die de bloedsomloop bevordert. Ik heb ook wat meer mogen doen, zoals injecties geven in de spier en in het bloedvat. De eerste injectie in het bloedvat wilde niet zo, maar gelukkig heeft dr. Mustafa een helpende hand geboden. Het was behoorlijk warm, dus ik was blij dat ik op een gegeven moment water kon drinken.
Toen we terug kwamen op de kliniek, stonden er twee hele zielige paardjes.
Ze waren volgens mij van dezelfde eigenaar. Het eerste paardje was een voshengstje dat meer bot dan vlees was. Hij had een ontstoken oog, een grote bult op zijn rechter heup en dikke gewrichten aan zijn achterbenen.
Toen hij een stukje liep, zag het er nog afgrijselijker uit. Hij liep zo te slingeren. Hij kon zijn achterbenen niet eens meer onder controle houden. Echt heel triest. Het tweede paardje was een bruine hengst die een paar dagen geleden ook op de kliniek was. Linksvoor heeft hij een afwijkende stand in zijn ondervoet en rechtsachter is ook niet in orde. Hij is vel over been en heeft hele diepliggende ogen.